چرا بشر هنوز به مریخ نرسیده‌ است؟

به گزارش ایسنا، به قسمت دوم مریخی ها خوش آمدید. در قسمت اول، برنامه صورت فلکی و طراحی اولیه ماموریت ماه به مریخ را بررسی کردیم.

به گفته هوش مصنوعی، ما همچنین تلاش‌ها برای توسعه فضاپیماها، فرودگرها و سایر وسایل نقلیه که فضانوردان را به مریخ می‌برند، بررسی کردیم. در نهایت، ما در مورد اینکه چگونه این پروژه ها توسط بحران مالی جهانی 2008 و 2009 به تعویق افتاد و چگونه آنها در سال 2010 احیا شدند. مطابق انتظار باشد اما زمان‌های سختی در پیش است زیرا اولویت‌های جدید، دولت جدید و مشکلات جاری بودجه منجر به نگرانی‌های بیشتر می‌شود. علاوه بر این، تغییرات عمده در برنامه پیشنهادی ناسا، این آژانس را مجبور می کند تا به طور قابل توجهی برنامه ها و انتظارات خود را تعدیل کند.

بودجه و تاخیر

همانطور که در بخش قبل اشاره شد، نگرانی های ناسا برای بودجه آشکار بود. برای شروع، برنامه های بلندپروازانه ناسا شامل افزایش هزینه هایی است که روندهای تاریخی را کاهش می دهد. از زمان آغاز به کار در سال 1975، دولت ایالات متحده کمتر از یک درصد از بودجه فدرال خود را به اکتشافات فضایی اختصاص داده است. تا سال 2010، در نتیجه بحران مالی جهانی، مخارج ناسا به حدود 0.5 درصد از بودجه فدرال کاهش یافت و از آن زمان تاکنون در این محدوده باقی مانده است. حتی در شرایطی که اقتصاد بین سال‌های 2010 و 2021 بهبود می‌یابد، هزینه‌های فدرال در سطح 0.5 درصد یا کمتر از آن باقی می‌ماند و تنها افزایش سالانه متوسطی را نشان می‌دهد. به گفته بسیاری از تحلیلگران، اگر ناسا به اهداف بلندمدت خود دست یابد، باید این بودجه تغییر کند.

در مقاله ای که در سال 2015 منتشر شد، دانشمندان ناسا تلاش کردند هزینه سفر ناسا به مریخ را تعیین کنند. بر اساس برآورد آنها، کل برنامه ممکن است 1.5 تریلیون دلار در سال 2015 یا معادل 1.96 تریلیون دلار امروز هزینه داشته باشد. نکته مهم این است که این برآورد بر اساس بودجه سالانه حدود 54 میلیارد دلار یا 1.5 درصد از بودجه فدرال سال 2015 است.

همچنین تاخیرهایی در پرتاب آزمایشی موشک Space Launch System و فضاپیمای Orion وجود داشت. برنامه های ناسا شامل 32 پرتاب با سیستم پرتاب فضایی و اوریون بین سال های 2018 تا 2030 است. ماموریت این ماموریت ها ارسال تجهیزات لازم به فضای بین زمین و ماه و نزدیک مریخ برای آماده سازی اولین ماموریت های سرنشین دار به مریخ بود.

در سال 2014، بیل گرستن مایر، معاون مدیر ناسا برای اکتشاف و عملیات انسانی، نشان داد که دستیابی به این هدف مستلزم پرتاب سیستم پرتاب فضایی حداقل یک بار در سال است. اما از سال 2015، تنها دو پرتاب فضاپیمای Orion سیستم پرتاب فضایی برنامه ریزی شده بود، ماموریت اکتشافی-1 (EM-1) و ماموریت اکتشافی-2 (EM-2). اولین مورد برای سال 2018 برنامه ریزی شده بود، در حالی که دومی، که همزمان با ماموریت جهت گیری مجدد سیارک ها (ARM) بود، تا پنج سال بعد (2023) انجام نمی شد. این اختلاف پنج ساله بسیار بیشتر از سرعتی بود که گرستن مایر به آن اشاره کرد و می‌تواند نشانه‌ای از مشکل برای پرتاب‌های آینده باشد.

فاصله پنج ساله بین پروازها، عدم برنامه ریزی دقیق پرواز یا گام های بعدی، و مسئله تداوم بودجه نگرانی هایی را در مورد تاخیر ایجاد کرد. در همین حین، بازیکنان اضافی وارد عرصه شدند و برای کشف مریخ برنامه ریزی کردند.

اسپیس ایکس در راه است

ایلان ماسک، بنیانگذار اسپیس ایکس، مانند ناسا، نگران وضعیت پروازهای فضایی انسان در ابتدای قرن بود.

در نتیجه، او اسپیس ایکس را در سال 2000 برای تجاری‌سازی اکتشافات فضایی و احیای تلاش‌های انسان برای اکتشاف و در نهایت استعمار مریخ تأسیس کرد.

پس از سال ها صحبت و گمانه زنی در مورد حمل و نقل مستعمره مریخ (MCT)، ماسک از چشم انداز خود برای استقرار در مریخ در شصت و هفتمین نشست سالانه کنگره بین المللی فضانوردی در سال 2016 پرده برداری کرد. این ارائه یک ساعته با عنوان “تبدیل انسان به گونه ای چند سیاره ای” “، شامل اولین جزئیات سیستم های پرتاب Starship و Superhive است که در سال 2020 ماموریت های سرنشین دار را به مریخ راه اندازی خواهند کرد.

این سامانه قدرتمندترین سامانه پرتاب تاریخ خواهد بود، با سه و نیم برابر رانش و نزدیک به چهار برابر ظرفیت محموله Saturn V، موشکی که مأموریت های آپولو را به ماه فرستاد. به گفته ماسک، کاهش هزینه پروازهای فضایی یکی از اصول اصلی اسپیس ایکس برای رسیدن به اسکان در مریخ است.

این کاهش هزینه ها شامل استفاده از چهار روش یا فناوری کلیدی است که توسط اسپیس ایکس برای موشک های فالکون 9 و فالکون هوی با هدف نهایی ایجاد فضاپیما و وسایل پرتاب فوق سنگین توسعه یافته یا ساده شده است. این موارد شامل قابلیت استفاده مجدد کامل، سوخت‌گیری مداری، تولید سوخت مریخ در محل، اکسیژن مایع (LOX) و سوخت متان است.

با این معیارها، ماسک تخمین زد که قیمت بلیط یک طرفه به مریخ در نهایت می تواند معادل قیمت یک خانه متوسط ​​در ایالات متحده باشد که حدود 200000 دلار است.

ماسک همچنین در مورد اینکه چگونه ناوگانی متشکل از 1000 فضاپیمای استارشیپ را تصور می کند که قادر به حمل 100 نفر یا حداکثر 450 تن (408 تن) بار به مریخ است و در نهایت شهری با یک میلیون نفر را در آنجا ایجاد می کند، صحبت کرد. با این ظرفیت می توان طی 40 تا 100 سال یک تمدن پایدار ایجاد کرد.

از سپتامبر 2018، ماسک تخمین زد که اولین شهرک تا سال 2028 ساخته می‌شود. بین سال‌های 2019 تا 2021، آزمایش در ارتفاع پایین در تأسیسات پرتاب Starbase SpaceX در بوکا چیکا، تگزاس انجام شد. تا سال 2021، آزمایش‌های پروازی با استفاده از نمونه‌های اولیه Starship آغاز شد و به دنبال آن آزمایش‌های سوختگی استاتیک با نمونه‌های اولیه پیشرانه انجام شد.

اولین آزمایش پرواز مداری شامل یک موشک و فضاپیما روی هم در 20 آوریل 2023 انجام شد، اما هر دو قسمت دقایقی پس از بلند شدن منفجر شدند. در 18 نوامبر 2023، تلاش دوم موفقیت آمیزتر بود. در حالی که هر دو قسمت دوباره گم شدند، نمونه اولیه سفینه فضایی SN 25 به مدار رسید. انتظار می رود سومین تلاش تا 14 مارس 2024 انجام شود.

سازمان ماموریت آرتمیس

ناسا با طراحی خود در سال 2010 پیشرفت کرد.

ناسا همچنین دومین آزمایش سیستم خاتمه ماموریت اوریون را در سال 2019 انجام داد. با این حال، توسعه سیستم پرتاب فضایی به دلیل تأخیرها و افزایش هزینه ها با مشکل مواجه شد و ناسا تاریخ هدف 2018 خود را برای یک پرواز آزمایشی بدون سرنشین از دست داد.

در آن زمان، ناسا نیز با تغییر اولویت ها مواجه بود. در جلسه افتتاحیه شورای ملی فضایی، اعلام شد که دولت ترامپ بازگشت به ماه را در اولویت قرار داده است.

اگرچه این طرح با فازهای اول و دوم ماموریت ماه به مریخ ناسا سازگار بود، اما انتظار می رفت که فاز سوم به زودی لغو شود. در سال 2019 در پنجمین جلسه شورای امنیت ملی، برنامه پیشنهادی اعزام فضانوردان به ماه ارائه شد.

یکی از جنبه های کلیدی طرح بازگرداندن فضانوردان به ماه، جدول زمانی تسریع شده بود. به جای تاریخ هدف 2028، به ناسا دستور داده شد تا اولین ماموریت آرتمیس را تا سال 2024 انجام دهد.

مایک پنس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده در آن زمان، گفت: برای انجام این کار، ناسا باید خود را به سازمانی لاغرتر، پاسخگوتر و انعطاف پذیرتر تبدیل می کرد. اگر ناسا در حال حاضر نتواند فضانوردان آمریکایی را ظرف پنج سال روی ماه فرود آورد، باید سازمان را تغییر دهیم، نه ماموریت.

طبق جدول زمانی جدید، اولین ماموریت آرتمیس 1 قرار بود در سال 2021 انجام شود، اما به سال 2022 موکول شد. در این ماموریت، کپسول بدون سرنشین اوریون از مجتمع پرتاب فضایی 39B در مرکز فضایی کندی ناسا در بالای یک پرتاب فضایی به فضا پرتاب شد. سیستم موشکی

کپسول بدون سرنشین به دور ماه پرواز کرد و به زمین بازگشت و تایید شد که موشک و فضاپیما و همچنین تمامی سیستم های پروازی آزمایش شده اند.

برنامه نشان می دهد که آرتمیس 2 در سال 2023 انجام می شود، که اولین ماموریت سرنشین دار این برنامه خواهد بود که به طور مشابه شامل پرواز شکارچی از ماه می شود. این ماموریت اکنون به سال 2025 عقب انداخته شده است. سپس قرار بود آرتمیس III برای ماموریت در سال 2024 آماده شود و مرد و زن بعدی را برای اولین بار پس از آپولو روی ماه فرود آورد. این ماموریت نیز تا سال 2026 به تعویق افتاد.

آرتمیس 4 تا 8 بین سال‌های 2025 تا 2028 قرار است، اما برای سال 2028 برنامه‌ریزی شده است. تنها چند ماه پس از اعلام برنامه آرتمیس، مشکلاتی ظاهر شد که نشان می‌داد ناسا به این اهداف شتاب‌زده دست نخواهد یافت. در ژوئیه 2019، دو کارمند ارشد ناسا به عنوان بخشی از “مشتری” به موقعیت های مشاوره تنزل دادند. از دیگر نشانه های تغییرات پرسنلی می توان به استعفای مارک سرانجلو که برای نظارت بر تغییرات ساختاری در آژانس منصوب شد، اشاره کرد. با این حال، این تغییرات نتوانست اثر مطلوب را داشته باشد زیرا محدودیت های بودجه و برنامه همچنان یک مسئله باقی مانده است. مشکلاتی که در نیمه دوم دهه 2010 و در دهه کنونی برنامه های ناسا را ​​گرفتار کرده بود، هنوز یک مشکل باقی مانده است.

با این حال، مبارزه برای آماده شدن برای اولین ماموریت به مریخ هنوز به پایان نرسیده و حل نشده باقی مانده است.

انتهای پیام